BODRUM’DA SURATLAR BİR KARIŞ

Bodrum Devlet Hastanesinin önünde park edecek yer yok, halk sıra beklemekten bezmiş. Dert çok.

Bodrum Adliyesinde otoparkta yer yok, insanlar sıkıntılı, en basit mal sahibi-kiracı davasından hırsızına ve daha ilerisine kadar çaresizce hukuka başvuran insanlar koridorlarda bekleşiyor.

Çocuklarını okutmak için çabalayan ebeveynlerle konuşuyorum. Hepsinde aynı endişe var. Gelecek korkusu, belirsizlik, sınavlarda yolsuzluk haberleri ve düzelen bir şey yok, keyifsiz bir durum.

Turizm ile nefes alan Bodrum tatsız bir sezon geçirdi. Neden? Eskiden Bodrum’lu turizmcilerin hatalarını bulup düzeltmeye çalışırdık, bu sefer ne yapmalıyız, dünyayı mı düzeltelim. Önümüzdeki yaz pek ümit vermiyor. Keyifler kaçık.

Sokağa çıkıyorum, pazara gidiyorum, esnafın yüzü gülmüyor. Bu köşede defalarca esnafın güleryüzlü olması gerektiğini yazmıştım ama şimdi içimden böyle bir tavsiyede bulunmak gelmiyor, onları anlıyorum, gülümseyecek bir şey yok ki…

Oto Sanayide ustalarla konuşuyorum, “en çok arıza hangi arabada oluyor?” diye saf bir soru soruyorum. “Marka fark etmiyor, yollar o kadar bozuk ki, bu çukurlarla hiçbir marka baş edemez” diyorlar.

Yağmur yağıyor sel basıyor, şimşek çakıyor elektrikler gidiyor, insan haftada iki kere “internetim koptu” diye arızayı arar mı? Burada durum böyle, seçme şansın yok.  

Hiçbir şey olmasa her hafta su borusu patlıyor. Basit bir mühendislik olayı sonunda utanılacak bir hal aldı.

Trafik kazası olmadan bir gün geçmiyor. Arabalar motosikletleri, motorcular da araba sürücülerini suçluyor, olan insanlara oluyor. Bazı büyük şehir şoförleri bizim gibi köy şoförlerinin ağzını açık bırakacak manevralar yapıyorlar. Cesur insanlar doğrusu!!! Ne yapalım, biz de beton kamyonları ile usta (!) sürücüler arasında hayatta kalmaya çalışıyoruz.

Galiba son günlerde Bodrumluların yüzünü güldüren tek olay başarı kazanan sporcularımızdan geliyor. Spor da olmasa ne yapardık?

Kısaca özetlemek istersek; Evet’le Hayır’ın arasına sıkıştık kaldık… Sanki başka derdimiz yok.